Życie powojenne w Marche
W okresie powojennym 2. Korpus Polski staje się ośrodkiem ściągającym Polaków z całej Europy. We Włoszech tworzone są obozy dla cywilów oraz rozpoczynają się kursy zawodowe. Pojawiają się także szkoły o rożnych kierunkach i wielu młodych Polaków może uczęszczać na włoskie uniwersytety. Powstaje we Włoszech tak zwana „Mała Polska”.
Oddziały polskie w Marche
W okresie powojennym, po restrukturyzacji i wzmocnieniu 2. Korpusu, rozpoczętej we wrześniu 1944 roku, dywizje piechoty zyskują trzecie brygady. Artyleria dysponuje dwoma nowymi pułkami artylerii średniej, podczas gdy jeden z pułków zostaje przekształcony w pułk artylerii ciężkiej. Brygada Pancerna staje się Dywizją Pancerną oraz zostają wzmocnione oddziały rozpoznawcze (kawaleria), saperskie, łączności i usług. Stan etatowy wzrasta łącznie do około 110 tysięcy żołnierzy.
Wiele oddziałów 2. Korpusu stacjonuje w Marche. W Ankonie zostaje zakwaterowana siedziba Dowództwa Korpusu, a w pobliskich miejscowościach i gminach (Chiaravalle, Falconara, Jesi, Marzocca) stacjonują struktury logistyczne, magazyny i warsztaty. Dowództwo 3. Dywizji Strzelców Karpackich ma siedzibę w San Benedetto del Tronto i w Cupra Marittima. Brygady piechoty są rozlokowane w następujący sposób: dowództwo 1. Brygady i 1. Batalionu w Pesaro, dowództwo 2. Brygady w Grottammare, a następnie w Pedaso i Ripatransone, podczas gdy 4. Batalion kwateruje w Carassai, piąty w Montefiore dell’Aso, szósty w Campofilone; dowództwo 3. Brygady i 8. Batalionu mieści się w Senigallii, 7. Batalionu w Jesi i 9. Batalionu w Falconarze.
Pułki pancerne rozlokowane są następująco: pierwszy w Porto Civitanova i w Osimo; czwarty w Potenza Picena, szósty w Recanati. Artyleria 3. Dywizji ma siedzibę w Porto d’Ascoli, Offida i Colli del Tronto, podczas gdy artyleria jednostek korpuśnych jest rozlokowana w Torre San Patrizio, Treia, Monte San Giusto, San Ginesio, a następnie w Fermo, Porto Sant’Elpidio, San Elpidio, San Severino. Oddziały kawalerii są w Civitanova Alta i Montecosaro (Ułani Karpaccy), w Petritoli i Monterubbiano (Ułani Lubelscy), Cingoli (Ułani Podolscy). Pomocnicza Służba Kobiet dysponuje oddziałem w Porto Recanati (316. Kompania Transportowa) oraz w Porto Civitanova (317. Kompania Transportowa), a w Porto San Giorgio stacjonuje 385. Kompania Łączności.
Mała Polska w Marche
W zakresie służby zdrowia w Ankonie ma siedzibę 7. Szpital Wojenny, w Senigalii 3. Szpital Wojenny, w Loreto 5. Polowy Szpital Ewakuacyjny. Dowództwo bardzo dba o dobrobyt żołnierzy przez tworzenie kantyn, restauracji i świetlic, organizowanych zwłaszcza przez Pomocniczą Służbę Kobiet. W Porto San Giorgio zostaje otwarty dom wypoczynkowy dla żołnierzy. Intensywnie praktykowana jest aktywność w różnych dyscyplinach sportowych. Z dwóch grup teatralnych jedna wystawia komedie, podczas gdy druga spektakle rewiowe i rozrywkowe, przedstawienia taneczne i koncerty. W Ankonie działa także rozgłośnia 2. Korpusu.
Źródło: „2. Korpus Polski w regionie Marche: 1944-46”.